Do dziś jest jednak używany zwyczajowo do zapisywania liczb w pewnych szczególnych przypadkach. Na przykład w Polsce zapisuje się cyframi rzymskimi: numery liceów (ale nie szkół podstawowych i gimnazjów), numery klas i lat studiów, wieki,
tomy dzieł, numery pięter, wydziałów w instytucjach. Zwyczajowo
zapisuje się czasami również: miesiące, rok powstania budowli (na ich frontonach) oraz numeruje rozmaite grupy klasyfikacyjne (szczególnie na ich wyższych poziomach).
Cyfry rzymskie nadal bywają wykorzystywane do oznaczania miesięcy w
zapisie daty, mimo upowszechnienia się systemu opartego na cyfrach
wyłącznie arabskich. Wykorzystanie zapisu rzymskiego pozwala uniknąć
dwuznaczności wywołanych stosowaniem różnych wariantów kolejności
poszczególnych członów w zapisie (vide np. popularny w USA sposób
podawania najpierw miesięcy a potem dni wobec czego zapis „08 11 2010”
może być rozumiany albo jako 8 listopada albo 11 sierpnia, natomiast
zapis 8 XI 2010 można rozumieć tylko w jeden sposób; przy zapisie z
udziałem cyfr rzymskich najczęściej pomija się początkowe 0 przy dniach
miesiąca o wartości jednocyfrowej).
Cyfry rzymskie powszechnie stosuje się również w numeracji stuleci (np. XIX wiek — nie dotyczy to tradycji anglosaskiej, gdzie powszechnie stosuje się cyfry arabskie), w imionach władców i papieży (np. Jan Paweł II), nazwach wydarzeń historycznych (II wojna światowa).
Użycie liczby rzymskiej wskazuje czasami na liczebnik porządkowy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz